Merken De merken: mijn strijd om te overleven

Von Alfred Neuenweger

De kinderen van Verding, na een echt overlevingsverhaal, de Zwitserse geschiedenis!

Merken De merken acteert in dit boek, gebaseerd op talrijke ervaringen met zichzelf.
Geschreven door Alfred Neuenweger, met de hulp van redacteuren en co. zeer diepgaand inzicht in zijn jeugdbeurs als Verding jongen.
Vaak op het randje van mentale veerkracht, wat hem op de proef stelt.
Alle acties en ervaringen zijn gebaseerd op Marques der Gebrandmarkte, soms niet helemaal prettig of zelfs beangstigend, maar wat wil je er aan doen, wat wil je?

Talrijke nieuw georganiseerde documenten bewijzen ook de authenticiteit van de verhalen en een feitelijk verslag.
Een verhaal, zo onvervalst en direct, brutaal geschreven door het leven!

• Sprache: Deutsch
• Herausgeber: neobooks
• Erscheinungsdatum: 8. Mai 2020
• ISBN: 9783750233485

Buchvorschau

Mijn tijd als Verdomd Kind Deel I....

Mijn dossierinspectie

Niederlenz, 26.09.2016...

Naar het Rijksarchief van Aargau...

Met betrekking tot de inzage van dossiers

Geachte mevrouw Rauschert, beste mevrouw Rauschert.

Ik, de schrijver, wil na een telefoontje naar het kantoor, graag al mijn dossiers over mij, die zijn gemaakt door Jeugdadvocaat Dr. Kaufmann, indien nog beschikbaar, een volledig exemplaar.

Aan mijn persoon: Ik ben geboren op 13 mei 1947 in Muri, en woonde bij mijn ouders in Wohlen AG.

Omdat ik mijn leven wil oprollen, heb ik nog steeds veel documenten nodig, die ik deels al van het jeugdhuis Aarburg en het observatiestation Rüfenach AG heb gekregen.

Ik mis deze nog steeds van de boeren, waar ik ben geplaatst, maar dit is moeilijk, omdat ze zijn overleden.

Nu hoop ik meer van u te ontvangen, zoals u zeker weet, heb ik er recht op. Ik hoop op uw begrip.

Met vriendelijke groet aan uw merk Tenten

Documenten over mijn persoon

5 oktober 2016

Documenten over mijn persoon

Geachte heer Brand

Hartelijk dank voor uw vraag. Wij helpen u graag bij het zoeken naar uw bestand.

Kopieën van onze bestanden vindt u in de bijlage. Het is een kaart van het Openbaar Ministerie, evenals twee uitspraken van de jeugdrechtbank Bremgarten en drie uitspraken van de jeugdrechtbank Muri.

Helaas waren we niet in staat om kopieën van betere kwaliteit te produceren. We hopen dat de documenten nog steeds leesbaar zijn.

Wij hopen u van dienst te zijn en wensen u het allerbeste.

Vriendelijke groeten

Dr. Jeanette Rauschert...

Hoofd Collecties en Bedrijven

bijgerechten

. Kopieën

Afb. nr. 1 (originele illustratie alleen verborgen namen)

Theoretisch gezien had ik alle scans van de documenten gewoon in elkaar kunnen zetten, maar de auteur had een veel beter idee!

Aangezien elk van deze documenten in het boek zijn eigen verhaal vertelt, zou elk van deze documenten ook als een nieuw hoofdstuk voor zichzelf moeten verschijnen ...

Dus dan ook onmiddellijk omgezet.

I Marques hoe alles begon....

I Marques hoe alles begon....

I Marques en mijn liefde in die tijd, wat het ook nu nog steeds is, moest wel zo zijn, dat we in die tijd

had genoeg voedsel om naar een suikerbietenveld te gaan om het te stelen en op te eten.

Van suiker is bekend dat het genoeg energie geeft om te overleven, maar ook slagersworstjes of brood dat door de bakker wordt weggegooid, zijn van harte welkom ...

Ook toen dacht ik vaak aan zelfmoord, omdat dit alles om me heen was...

was erg moeilijk te verdragen en krabde me tijdens mijn stage met een slagersmes, dus moest ik meerdere malen naar de dokter!

Deze wonden zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar van buitenaf, maar de geestelijke wonden zijn van buitenaf voor altijd gesloten, maar altijd daar!

Ik ben geboren in Muri Aargau op 13 mei 1947 op een dinsdag om vijf tot half zeven in Muri Aargau.

Toen ik acht weken oud was, werd ik, zoals ik in mijn dossier kon zien, in een kindertehuis achtergelaten, waarom weet ik dat niet?

Ik heb twee lessen gevolgd waar mijn ouders waren geweest.

Toen kwam ik weg naar een boer, van de boer die ik toen naar Rüfenach kwam, in een

Waarnemingspost.

Van daaruit naar een boer, dan weer naar een boer, tot de laatste keer dat ik in de stage kwam.

Daar had ik een paar stomme dingen gedaan, waar de jeugdprocureur moest komen.

Dr. Kaufmann stierf, God zegene hem, hij had niets te maken met de boeren, de laatste keer dat ik landde was in Aarburg.

In Aarburg heb ik nu alles geleerd wat ik kan, ik was een van de zwakste, maar altijd de klootzak van allemaal, en daar wilde ik zelfmoord plegen!

Toen kwam ik naar Königsfelden, waar ik iemand heb opgehangen die zichzelf wilde ophangen,

en ze vroegen me waarom ik zelfmoord wilde plegen!

Toen zei ik:

Als ik weer naar boven moet, spring ik buiten over de rots!

Daar leer ik alles wat ik nog niet eerder heb kunnen leren!

Dan zeggen ze alleen maar dat het nazi-merk nu komt, ze vertellen me de jonge nazi-merken die nog in leven zijn en die er nog steeds van weten.

Daar komt hij langs en zegt alleen dat ik je nu nog maar Brand Nazi heb!

Ik dacht alleen dat er vier slagers uit Braunwald waren voor wie ik....

en ging steeds weer omhoog!

Ik dacht alleen voor mezelf, nu mag je geen naaktheid tonen, je had toen al afstand tot hem genomen en twee keer donderde ik hem, daar ging hij naar de grond!

En toen was ik bang dat hij me kon meenemen en daar heb ik hem op zijn mond....

gehamerd, en de inmiddels ook overleden politieagent van Juho, was ook Verdingbube geweest, maar dat zou ook de erfgenaam kunnen zijn, die miljonair Bobfahrer was geweest die nog steeds uit Dientikon komt, dat

en me toen van hem af rukte en me naar huis bracht.

Ja, er gebeurt niets meer, je hoeft niet meer bang te zijn, hij kende me heel goed.

Godverdomme, ik had zijn kleren ook bij de politieagent uitgescheurd!

Toen ik naar huis reed, moest ik ook de taxi betalen!

Maar daarna is er niets echt gebeurd.

Daarop zei ik dat het goed was dat ik echter niet meer was, toen ik eenmaal 125 kilo, hui, had als ik er was...

Ik zou komen als een stoomhamer!

Ik heb niet gewacht tot ze me sloegen, ik werd vroeger op mijn mond geslagen, en toen zei ik tegen mezelf, en nu slaat niemand me nog op mijn mond!

Nee nee, toen ik mijn eerste gevecht had, deze stoere jongen die ik had gevochten, dat zijn mensen me kwamen feliciteren, dat is niet het feit dat ik alleen mijn eerste gevecht had voltooid, ik zei alleen maar ja en hier is de trainer, en eerder had je ook een licentie voor het, hij is van