Składnostne hrónčka

Narod dźěsća, šulski zastup, dźeń maćerje, narodniny, kwas, jubileje a skónčnje žarowanje – w žiwjenju mamy wjele składnosćow, ke kotrymž
chcemy swojim lubym gratulować, so jim dźakować chiba jich tróštować. Prawe słowa namakać pak njeje přeco lochko. Předležacy
bohaty wuběr hrónčkow a basnjow ma tutomu brachej wotpomhać. Njech so w kóždym serbskim domje často a rady wužiwa.

• Sprache: Deutsch
• Herausgeber: Domowina Verlag
• Erscheinungsdatum: 4. März 2024
• ISBN: 9783742025111

Buchvorschau

Zestajiła Silwija Wjeńcyna

ISBN 978-3-7420-2509-8

1. nakład 2023

© Domowina-Verlag GmbH

Ludowe nakładnistwo Domowina

Budyšin 2023

Ludowe nakładnistwo Domowina tzwr spěchuje so wot Załožby za serbski lud, kotraž dóstawa lětnje přiražki z dawkowych srědkow na zakładźe hospodarskich planow, wobzamknjenych wot Němskeho zwjazkoweho sejma, Krajneho sejma Braniborskeje a Sakskeho krajneho sejma.

Lektorat: Weronika Žurowa

Wigneta: Isa Bryccyna

e-book: Kristin Neumann

www.domowina-verlag.de

Wobsah

Do kolebki

Z pestowarnje do šule

Do žiwjenja

Słowa dzaka

Zwjazk lubosce

K zelenemu kwasej

K slebornemu kwasej

K złotemu kwasej

K narodninam

K jubilejnym narodninam

K pokojenju

Zběrce na puć

W Serbach pěstujemy zabawne wašnje přednjesenja basnjow a myslow k wšelakim składnosćam žiwjenja. A tajkich składnosćow je w našich swójbach a přećelskich kruhach nadosć.

W našim materielnje přesyćenym swěće je za mnje wosobinsce derje wupytane abo přemyslene słowo na karće abo přednjesene hrónčko abo baseń najdrohotniši dar, nic jenož na swjedźenju, ale tež jako překwapjenka wšědny dźeń. Zo zamóžu lubeho čłowjeka ze słowami počesćić, to nazhonich hižo jara zahe. Dopominam so, kak sym jako tróšku starše dźěćo w hižo wotpřimanej žołtej knize »Łónčko hrónčkow«, kotruž je monsignore Měrćin Salowski swój čas zestajał, za wotpowědnej basnju za kwas abo jubilejne narodniny pytała, zo bych ju přednjesć móhła. Zwjetša sym namakanu baseń mojemu zaměrej tróšku přiměriła, mjeno abo městnosć změniła, ju skrótšiła. Tale woblubowana kniha pak je dawno wupředata. Tuž bě načasu nowu zběrku zestajić. Nimo znatych, hišće derje do našeho časa so hodźacych basnjow z »Łónčka hrónčkow« jewja so tu nowe twórby z pjera načasnych awtorkow a awtorow. Mnohe buchu hižo na druhich městnach wozjewjene. Kniha wobsahuje hrónčka a basnje k wšelakim swjedźenjam a podawkam našeho žiwjenja wot naroda hač k smjerći. Na kóncu

knihi je městno za dalše twórby, kiž móžeće tam po swojim dobrozdaću a potrjebje zapisać. Dźakuju so wšitkim, kiž su swoje dźěła za tule zběrku přewostajili a tak za přichodne swjedźenje a schadźowanja zajimowanym recitatoram swoje mysle jako drohotny dar do rukow dali.

Silwija Wjeńcyna

Do kolebki

Z twojej ručku

Widźomnje nas wobdawaja

z ručku dźěsća Bože dźiwy;

a hdyž k njej so přidruža

w dalšich lětach žiwjenja

ruki słabe, ruki sylne,

ruki sprawne abo mylne:

Njech tu twoju ručku, dźěćo,

lubosć stajnje wobdawa,

a dóńt budź jej stajnje miły!

Jan Skala

Spěwčk do kolebki

Hišće, naš lubuško, w kolebce ležiš,

ale ty tola žno napřećo běžišwjeselu swojom a swojom horju.

Změješ tež zbožo na žiwjenja morju?

Zańdźeleš swojej tak luboznej wóčce.

Kajke juž stupaja wobrazki w hłójčce?

Kajke tam myslički prěnje juž hraja?

Kajke tam sonički rjane so saja?

Wjele drje spinkaš, nož z ručkomaj łójiš

hrajki, a hrody sej zboža ty trojiš.

Bórze sej našćipaš róži na łučce,

pisany kwěćel sej ponjeseš w ručce.

Zawěškow tysac drje před tobu wisa,

dóńt so twój hižo we hwězdach pisa.

Staršiske přeća hač dobudu mjasa?

Dočaka maćerka twojeho kwasa?

Dźěćatko rjane a lube, spjace,Božich dźiwow ty wočakowace!

Žohnowane njech su wšě pućiki twoje!

Jandźel twój wzmi će pod křidła swoje!

Józef Nowak

Wot nětka wšo hinak

Wot nětka su nocy njeměrniše,

wot nětka su toboły połniše,

wot nětka zańdźe čas spěšnišo,

wot nětka płokać maš husćišo.

Wot nětka hrěje so ći wutroba,

wot nětka zbožo so smějkota,

wot nětka sy mać dźakowna,

wot nětka ničo rjeńšeho njedawa.

Silwija Wjeńcyna

Zbožo do kolebki

Cunjo ptački fifola rjanu nowosć do kraja.

Narodźiła dźowčička je so wamaj šikwana.

Wjele zboža, strowotu waju swójbje wupřeju. Njech je přichod wulkotny,bjez starosćow darjeny.

Silwija Wjeńcyna

Młodej maćeri

Što so hiba w kolebce?

Tam so něšto čumpaše.

Dźěćatko so posměwa,ze zbožom će wobdawa.

Wutroba ći pukota, z lubosću će wohrěwa.

Maćerna to lubosć je,kiž je wobohaćenje.

Cyłe twoje žiwjenje njech je tute začuće

zakład twojich rozsudow,

namakaj w nim swój schow.

Silwija Wjeńcyna

Serbskej maćeri

Serbska mać być – to rěka ćežku słužbu na so wzać:

Serbski dom a serbsku swójbu

našom ludej wuchować!

Tysacy před tobu, serbska maći,

su tule słužbu na so wzali:

Wótcow herbstwo swojim dźěćom přepodali.

Njewzdaj ty so, serbska maći,

tutoh wulkoh