Plattdeutsche Gedichte: öber 70 Gedichte op Plattdütsch und ein paar auf Hochdeutsch

Von Friedrich Schnoor und Freddy Schnoor

Mein Name ist Freddy (Friedrich-Karl) Schnoor; geb.1938 in Hamburg;

Ich versuche auf diesem Weg die Erinnerung an meinen Vater wachzuhalten.Band 2 mit sämtlichen bisher veröffentlichen plattdeutschen und einigen hochdeutschen Gedichten einige Gedichte übersetzt ins Hochdeutsche. Ich habe versucht die Gedichte wortwörtlich zu übersetzen damit kann ein nicht so dem Plattdeutschen mächtiger Leser die Worte nachvollziehen.

In Band 1; Sämtliche bisher veröffentliche Kurzgeschichten

 

Mien Vadder weer Friedrich Schnoor, ut Hamborg geb. 14.02.1879 gest. 25.06.1966; in Hamborg
 

He weer plattdütscher Rezitator (Vordragskünstler) un plattdütscher Schriftsteller, unner sien pseudonym "Fiete Lüttenhus" hett he ok schreeven un in verschiedene Zeitungen, veel ok in de Lauenborger, dorher speelt ok veele Geschichten dor; hett he siene Geschichten un Riemels veröffentlicht. För een Book hett dat beten Geld, wat he dormit verdeent hett, nie utreckt.

Jetzt kriggt he noch siene Beuker, wenn ok as e-book.

• Sprache: Deutsch
• Herausgeber: BookRix
• Erscheinungsdatum: 24. Feb. 2017
• ISBN: 9783739624648

Buchvorschau

Hamborger Leed

 Di will mien scheunstes Leed ick singen,

So recht ut vulle Seel und Hadd.

To Ehr un Dank will ick di‘t bringen,

Mien olle gode Vaderstadt!

Bün wied all in de Weit rümkomen,

Wo id ok weer, in ‘watt förn Land;

Mit Ehrforcht heww ick nennt dien Nomen

Mien Hamborg an den Elbestrand

Di will ick deep in Hadden dregen,

Di, mien oll leewste Placken Eer

Uns‘ Herrgott geew di sienen Segen,

Mien Stadt, wo id mol glücklich weer

Wo Mudder opn Arm mi drogen,

Und tru mi feuhrt hett Vadders Hand.

Mien Hadd ward ümmer för die slogen,

Mien Hamborg an de Woderkant!

Di mutt ick ümmer wedder loben;

Keen Stadt giwwt, de mi so geföllt!

Dien stolzen Scheep, un denn d‘ien Hoben,

Nicks Scheuners giwwt woll op de Welt!

Un denn dien lütten Deerns vör allen!

Un nehmt se ok vorn Mund keen Blatt,

De möt jo jedeneen gefallen,

Wenn se so klönt op jemmer Platt.

Di will ut vulle Bost ick priesen,

Mien leew Hamhorger Muddersprok;

Klings mi in`d Hadd as Himmelswiesen,

Di sprek ick lies, wenn nachs ick wok.

Ut Ollernmun‘n dehst seut du sweben,

Du weerst min Sprok in Storm un Not,

För di, mien Plattdütsch, will ick leben,

Di swör ick Tru bitt in denn Dot!

Deh ok dat Schicksol weg mi drieben,

Un koom ick ok nich wedder trüch,

Mien Sehnsucht ward in‘n Hadden blieben

No Jungfernstieg un Lombardsbrüch.

Ne ne, ick kann jug nich vergeten,

Mien Bismarck, Michel, Reeperbohn!

Dann müß man mi nich ‚Hummel‘ heeten,

Un müß keen Plattdütsch ick verstohn.

Un wenn uns‘ Herrgott mi sull ropen:

„Nu kumm, mien Söhn, dien Tied is um!"

Denn segg ick: „Herr, o lot mi slopen

In Heimoteer, ick bidd dorum!"

Un sull dor denn een Graffsteen wesen,

För mi sett to Erinnerung,

Sall man op Plattdütsch dorop lesen:

„Hier slöppt een echt Hamborger Jung" 

Abendausgabe Fremdenblatt.*

*Fremdenblatt war der Vorläufer vom Hamburger Abendblatt

Grote Bleeken, Strotenlarm.

Henn un her de Minschenswarm.

Heur mol to,wat is denn dat?

Abendausgabe Frem`mblatt!

Dröben in de Hüsereck

Sitt Fro Smidt in Stoff un Dreck,

Is vun Regen all ganz natt,

„Abendausgabe Frem`mblatt!"

Veerdig Johr all sitt se dor,

Fohln in`d Gesich un gries dat Hoor.

Mennig Obend swör dat Hatt.

„Abendausgabe Frem`mblatt!"

„Abendausgabe..!- Nobend, Froo Smidt,

Geew mi gau`n Frem`mblatt mit."

„Jo,Herr.- Nee wi regent dat.

„Abenausgabe Frem`mblatt!"

„`n Billerbogen giwwt hüt to!"

Kiek ,dat is mol nett,lütt Froo.

"Kupfertiefdruck nennt se dat!

Abendausgabe Frem`mblatt!"

"Neen Roman fangt ok hüt an.

Koom`n Se jeden Obend rann?

Jo? Na scheun! Ward trüchleggt, wat?

Abendausgabe Frem`mblatt!"

Bit Klock elben bliew ick bi,

Un denn ward dat Tied för mi,

Heff jo noch keen Obendbrot hatt,

„Abendausgabe Frem´mblatt!"

„Na, denn man adschüß, lütt Froo."

Un se singt noch ümmerto,

Bit de Nach kummt düsterswatt:

Abendausgabe Frem`mblatt!" 

Alln`s Quarkkeree

 Vadder de sitt in de Stuuw

Mudder bi em, in ehr Huus.

Sitt dor bi dat Obendbrot,

Mudder hett ehr leewe Not!

Vadder, de is gnatterich,

denn em smeckt dat Eeten nich.

Quest ehr düchdig vull de Ohrn:

De Kantüffeln smeckt verfrohr`n.

„Mudder, de sünd nich to eeten,

ok hest` Du keen Solt ansmeeten;

Smeckt no em nich un no ehr—

Un dat Fleesch!—Wo hest dat her?

Dat is jo so toog as Ledder.

Dat bring man non Slachter wedder;

De hett ansmeert Di dormit;

Dat is von`n ganz oles Peerd,

Dat woll kuum noch harr kunn gohn.

Ne, von`d Köpen deist Du nicks verstohn.

 Lang mol de Schöttel mit Arwen heer.--

Verdreiht! De sünd jo gornich möör!

Hest`de nich kookt?- Wo kümmt denn dat?

De sünd as Isen jo so hatt

Un liegt een`n jo as Blee in`n Liew!

Ne Mudder, de sünd mi to stiew,

De krieg warrafdig ick nich dohl.

Giww mi dat Kompott man mol.--

Wat, dat nennst Du Appelmoos?

Na, dor is ok nich veel mit los.

Dat is so suur, is kuum to eeten.

Dor hest` den`n Zucker woll vergeeten

Un hest woll Essig doran mookt.

Dat hest` sünst all beder kookt.

Dat krieg`k nich run, bie`n besten Willn.

Will mi man Töller Supp opfülln.--

Nanu! All wedder suure Supp!

Wat swömmt dor denn bobenop?

Dat sünd jo woll warrafdig Reuben!

Na, denn will ick se man gornich preuben,

Wenn son Swienkrom is dormang,

Wenn ick de seh ward mi all krank;

Von den`n Geruch ward mi all slecht.

Du kookst Di ok`n Stebel trecht.

Föhr man in keen ne`e  Mod!

Dor snied ick mi doch leeber Brot.--

Wat, Wittbrot! Ih, wo kümmt denn dat?

Du weest doch, ick eet leeber Swatt.

Ditt mag ick nich, dat weest` doch Froo!

Hier is jo Mehl in backt von Stroh!

Na, lang mi mol de Botter röwer.--

Düt Fett hett ok woll nich veel öwer;

Man hett all nog, wenn man se süht.

Un smecken deit se, igitt, igitt! 

 Na, giww mi de Marmelod man her.--

De süht jo ut as Steebelsmeer!

Dorbi vergeit ee`n jo de App`tied.

Kumm, stell den`n Pott man blot bisied.

Ick verzicht op dien Marmelod;

Dor eet ick leewer drög dat Brot.

Schenk mi man`n Tass Kaffee in.--

Na, de is ok man mächdig dünn.

Den`n hest` för mi woll extro broot

Un ut Zichuurn* mokt woll blot.

Mit son oll Plörr kumm blot nich an;

Dor spoor de Kohle leewer ran.

Denn kann`k man no de Leitung gohn.

Ne Mudder, den`n Kaffee lot ick stohn.

Dor will ick mi leewer`n Piep anbren`n.--

Wo sünd de Swewelstickens** denn?--

Mein Gott, wat hest Du blot förn Mod`!***

Sünst liegt se hier op de Kommod.

Wo hest Du se denn nu henleggt?

Dor kann man seuken sick nu`n torecht

No de verdreihten Swewelsticken.

Süh! dor op`n Disch doht se jo liggen!

Na Mudder heur, heur mol to, ick meen,

Dat kannst Du doch ok gliek woll sehn.

Dor lettst Du een`n so lang no seuken.

So, nu will ik mi de Piep ansteeken.

Dat´s recht, nu fangt se noch keen Füür!

Un dorbi sünd  de Dinger doch so düür.

Den`n föften Sticken krie`k all her;

Wo lang`n duurt, is de Schachtel leer.

Na, düsse brennt, dat is man god.

Verdammt! Verbrennt man sick noch de Poot!—

Ditt nennt de Welt nu all Toback!

De hett doch ok goorkeen`n Gesmack;

Dat is dat reinste Heidekrut!

Ne, de Piep mok ick wedder ut,

De kann ick smeuken nich to En`n.

Wo is de „Generol Anzeiger" denn?

Lang mi em doch mol röber gliek.

Will sehn, wie`d steiht mit  de Politik.

Wat söchst Du denn? Wat is denn dat!

Kannst Du denn gornich fin`n dat Blatt?

Na endlich!—Nu will ick lesen n` beten.

Doch eers mutt ick de Brill opsetten.

Wo is denn de nu?—Herrejehs!

Ick heww se jo all op de Nees`.

Dat harrst mi doch ok seggen kunnt.—

Na, dat is doch nu würklich bunt!

De Franzos meent dat mit uns doch good.

De süggt uns ut jo bit op`d Blood.

De Scheepen hett he alltosom`n,

Sogor de Ewers uns awnohm`n;

Nu will he ok uns` Stüür noch nehm`n!

De Swienhund süll sick fix wat schäm`n

Uns so  to piern bit op de Knooken.

He meent, mit uns door kann he`d moken;

Wi köönt uns gegen em nich wehrn.

Wi hebbt hier nich mol wat to tehrn,

Möt Kohldamp schuben tom Verrecken

Un will dor noch Beslag op leggen!

Geewt nich mol rut uns`Gefang`n!

Wann de mol koomt sall mi verlang`n.—

Nu kiek mol, düsse Clemenceau ****

Will Präsident warrn, denn man to!

Denn hebbt se grod den`n Richt`gen kregen!

De kann uns jo so god verdregen,

Denn ward se uns ers recht rankriegen

Un uns arm Volk op`d Dack opstiegen.

Un dor red`se von`n Völkerbund!

De Öös, de mokt sick blot gesund

Un denn noher denn goht se aw.

Den`n Kerl, den`n bröch ick op`n Draff

Harr ick den`n hier, He wör`ts betohlen!

 All`s nimmt he uns, sogor de Kohln!

Un wi hebbt hier nicks mol to böten.

De hett in`n kolt Stuuw noch nich seeten

Un weet nich, wat dat heeten deit.

Dat nenn man all` Brüderlichkeit!

Ne! Een`n öberlöppt dorbi dat Gräsen.

De Tiedung mag ick nich mehr lesen;

Dorbi kümmt man blot in de Wut. 

Ne Mudder, puß de Lamp