Bount Reiniger en de Doden aan de Tiber: Thriller

Von Earl Warren

De kinderontvoerders hadden goed werk geleverd, maar Bount Reiniger vindt een heet spoor in Rome

door Earl Warren



"Daar komt ze," zei Montefiori terwijl hij zijn zonnebril opzette. "Je weet wat je moet doen."

Amos Burcette, een dik mannetje in een felgekleurd overhemd, knikte. Zijn onschuldige uiterlijk was bedrieglijk. Hij was een gevaarlijke moordenaar, huurmoordenaar van de maffia met veel slachtoffers. Montefiori, lang, slank en elegant, liep ondertussen naar de ingang van de dierentuin in Central Park, waar zijn twee kinderen Marco en Luisa op hem wachtten.

De maffioso, die gewoonlijk in Rome woonde, had op deze mooie dag samen met hen de dierentuin bezocht. De zesjarige blonde Marco hield zijn donkerharige, mollige zusje bij de hand. Luisa had vlechtjes. Ze zoog op een ijsje en straalde naar haar papa.

Gasparo Montefiori tilde haar op en kuste haar op haar besmeurde mond. "Nu gaan we een ritje maken in de koets door het park, mijn kleine prinses," zei hij.

• Sprache: Deutsch
• Herausgeber: Alfredbooks
• Erscheinungsdatum: 6. Sept. 2023
• ISBN: 9783745232943

Buchvorschau

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

Bount Reiniger en de Doden aan de Tiber: Thriller

De kinderontvoerders hadden goed werk geleverd, maar Bount Reiniger vindt een heet spoor in Rome

door Earl Warren

1.

Daar komt ze, zei Montefiori terwijl hij zijn zonnebril opzette. Je weet wat je moet doen.

Amos Burcette, een dik mannetje in een felgekleurd overhemd, knikte. Zijn onschuldige uiterlijk was bedrieglijk. Hij was een gevaarlijke moordenaar, huurmoordenaar van de maffia met veel slachtoffers. Montefiori, lang, slank en elegant, liep ondertussen naar de ingang van de dierentuin in Central Park, waar zijn twee kinderen Marco en Luisa op hem wachtten.

De maffioso, die gewoonlijk in Rome woonde, had op deze mooie dag samen met hen de dierentuin bezocht. De zesjarige blonde Marco hield zijn donkerharige, mollige zusje bij de hand. Luisa had vlechtjes. Ze zoog op een ijsje en straalde naar haar papa.

Gasparo Montefiori tilde haar op en kuste haar op haar besmeurde mond. Nu gaan we een ritje maken in de koets door het park, mijn kleine prinses, zei hij.

Hij leidde de kinderen weg, naar de halte van de paardenkoetsen die bij mooi weer door Central Park rijden. Niets in Montefiori's houding verraadde dat hij zojuist het bevel had gegeven om zijn vrouw, Marco en Luisa's moeder, die apart van hem woonde, te vermoorden.

Vroeg de zesjarige jongen:

Moet mama ons nu niet ophalen, pap?

Pas over een uur, loog Montefiori.

Hij vertrouwde erop dat Marco de klok nog niet zo goed kende. Ondertussen stapte Jeanette Montefiori, née Ralston, die van rechtswege nog steeds zijn vrouw was, uit de radiotaxi op Fifth Avenue bij de dierentuin. De 28-jarige blondine zag er gestrest uit. Geen wonder, als alleenstaande moeder had ze het moeilijk in de hectische stad New York.

Jeanette streelde haar blonde manen en keek uit naar Gasparo Montefiori en haar kinderen. Ze was erg bang geweest om hem voor het eerst te ontmoeten sinds ze Rome en zijn luxueuze villa op de Pincio-heuvel was ontvlucht, samen met haar kinderen, die ze niet aan hem had willen overlaten. Montefiori was pas maanden later naar New York gekomen en had contact met haar opgenomen.

Hij leek heel redelijk, wat niet per se te verwachten was van een geboren Italiaan en zeker niet van een man van zijn slag. Maar hij leek zich bij de situatie neer te leggen.

Misschien zal een meesteres hem troosten, dacht Jeanette, of meerdere. Ze voelde oprechte opluchting. Haar huwelijk met de knappe Italiaanse verfijnde was veranderd in een horrortrip. Gasparo zag eruit als een grande dame. Maar hij was als een beest - ongeremd en ongeremd als hij tekeer ging; ongelooflijk eigenwijs in zijn opvattingen en bovenal een macho volgens het boekje.

Jeanette vroeg zich vandaag af waar haar ogen en geest toen waren geweest toen ze hem ontmoette en verliefd op hem werd. Achteraf zei ze tegen zichzelf dat veel dingen haar hadden moeten waarschuwen. Zij was ook gewaarschuwd, maar had niet willen luisteren - en had daar duur voor betaald.

Ze voelde zich vaak veel ouder dan 28 en ze was emotioneel getekend door Gasparo, en ook lichamelijk.

De jonge vrouw in het kleurrijke lentekostuum keek sceptisch op haar horloge. Gasparo had er allang moeten zijn met de kinderen. Wat men verder ook van hem mocht zeggen, hij was punctueel. De voormalige stewardess Jeanette Montefiori keek zoekend om zich heen.

Amos Burcette stond bij een kleurrijk bloembed dat hij leek te bewonderen. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Jeanette en knikte naar zijn handlanger en surrogaat, die in een open Buick cabriolet langs de kant van de weg stond. De rode cabriolet was bedoeld als vluchtauto.

Het was mei en de zon scheen. Heel New York leek vriendelijker te zijn geworden. In Central Park was alles groen en in bloei. De mensen leken minder gejaagd dan normaal. Velen toonden blije gezichten. De vrouwen droegen korte rokjes en soms gewaagde bloesjes die veel van hun charmes lieten zien.

Amos Burcette kwam in beweging. De kleine dikke moordenaar slenterde door de stroom voorbijgangers naar zijn slachtoffer. Terwijl hij dat deed, hield hij de Ruger Security Six revolver met stompe neus in zijn zak. Het grote kaliber wapen maakte een hels kabaal en was absoluut dodelijk van dichtbij met zijn afgeplatte projectielen die in het midden waren gekerfd.

Burcette, de professional, wilde Jeanette Montefiori met meerdere schoten neerleggen, een procedure die hij al vele malen eerder had uitgevoerd. Als het knalde en de vrouw dood in elkaar zakte, verminkt door de dumdumschoten, keken alle getuigen toe alsof ze verlamd waren. Niemand zou de moordenaar durven aanvallen en voordat de toeschouwers over hun schok heen waren, zou Burcette weg zijn in zijn vluchtauto.

Een stillere moordmethode was niet aan te raden. De moordenaar kon zijn slachtoffer toch niet onopvallend doden op de drukke hoek van Central Park. Dus kon hij net zo goed wat lawaai maken dat hem respect zou opleveren.

Jeanette keek hem aan toen hij drie meter van haar vandaan was en trok de revolver uit zijn zak. De blondine schreeuwde niet. Ze had ook geen moment van shock, zoals Burcette verwachtte.

Maar ze gooide meteen haar handtas naar zijn hoofd. Dit gebeurde zo snel en onverwacht dat de moordenaar het spoor even bijster was. Hij schoot en miste zijn slachtoffer.

De donderende kraak van de zware revolver deed de voorbijgangers ineenkrimpen. Ze reageerden op verschillende manieren. Sommigen gooiden zich plat op de grond waar ze liepen en stonden. Anderen renden blindelings weg, Central Park in of over de stoep.

Niemand kwam op het idee om de vrouw te helpen die bedreigd werd door de moordenaar. Niemand wilde zelfmoord plegen.

De handtas was opengegaan. Lippenstift, sleutels, make-up en spiegel en wat Jeanette nog meer bij zich had vlogen om het hoofd van de moordenaar. Hij was het spoor een paar seconden bijster.

Jeanette Montefiori rende de weg over, ongeacht het overspoelende verkeer. Een bus reed haar bijna omver. De chauffeur toeterde verontwaardigd. Hij had de reden niet herkend waarom de mooie blonde vrouw door de verkeersstroom raasde alsof ze achtervolgd werd door furiën.

Er klonken meer claxons. Remmen piepten. Een Cadillac raakte de achterkant van een Oldsmobile, wat een botsing veroorzaakte en een deuk in de carrosserie veroorzaakte.

Burcette stond al klaar om weer te schieten. De handtas en het smörgåsbord dat eruit was gevallen lagen aan zijn voeten. De moordenaar veegde zijn bloedneus af.

Hij zag zijn slachtoffer aan de andere kant van de weg, wenkte zijn zwartharige, magere handlanger om voorlopig te blijven zitten en snelde achter Jeanette aan. Helaas deed geen enkele auto haar een plezier door over de moordenaar heen te rijden.

Voor een man van zijn postuur was Burcette extreem lenig en behendig. Hij ontweek rijdende auto's, ontsnapte op het laatste moment aan overrijden en kon zigzaggend de drukke Fifth Avenue bij Central Park East oversteken.

Eerder was Jeanette Montefiori, geboren Ralston, geen doelwit meer voor hem. Nu had de moordenaar het weer op haar gemunt. De blondine draaide zich om en zag haar moordenaar, voor wie de voorbijgangers op de vlucht sloegen en hem een vrij schot gaven, een botte 357 Ruger revolver op haar richten in een gevechtsaanval.

*

Een ander had misschien opgegeven en het fatale schot verwacht, verlamd van schrik of schreeuwend. Maar Jeanette had een sterke wil om te leven en ze was behendig. Ze verstopte zich achter een reclamezuil. Burcette miste twee keer. Zijn gezicht werd knalrood van woede. Zoveel problemen had hij niet verwacht.

Zijn kogels verwondden twee voorbijgangers en een gekleurde vrouw die in een auto zat. Twee van de getroffenen schreeuwden. Nu loeide er ook een politiesirene die naderde. Burcette wist niet of het