Bewertung: 0 von 5 Sternen
0 Bewertungen
Wird geladen
SC![]()
author
Simon Corson
Op 26 februari 1953 werd Simon Corson geboren in Rotterdam-Kralingen. Hij is de op een na jongste in een gezin met drie kinderen. Zijn jongere broer heet Cock, zijn zusters Betty e...mehr sehenOp 26 februari 1953 werd Simon Corson geboren in Rotterdam-Kralingen. Hij is de op een na jongste in een gezin met drie kinderen. Zijn jongere broer heet Cock, zijn zusters Betty en Marion. Het gezin Corson is gereformeerd. Schrijven gaat hem aanvankelijk niet gemakkelijk af, vanwege zijn linkshandigheid. Daardoor wordt het met de kroontjespen al vlug een knoeiboel. Toch ontwikkelt zich in zijn adolescente jaren de behoefte om verhalen te schrijven. Met een schrijfmachine, dat wel. Dat plezier zal hem nooit meer loslaten, al blijven zijn publicaties beperkt tot een personeelsblaadje en hier en daar een wedstrijd. Zijn kansen om daar ooit een boterham mee te kunnen verdienen schat hij erg laag in. Wat hij dan wel moet gaan doen weet hij niet zo goed. Daarom gaat hij blindelings af op het advies van een hospitant. ‘Jij moet de techniek in,’ beweert hij, ‘je hebt een technisch gezicht.’ En zo gebeurt het dat hij een opleiding in de techniek gaat volgen. Helaas steekt halverwege de overheid een spaak in de wielen. De dienstplicht roept en kan niet meer uitgesteld worden. Hij wordt sergeant bij de verbindingsdienst. Een duistere periode uit zijn leven. Niets te doen en de hele dag door negatief gemopper. Ergens halverwege besluit hij te trouwen met zijn grote liefde, Karen. Op 21 maart 1975. Een datum om makkelijk te onthouden, dacht hij. Vlak voor het afzwaaien krijgt een ongeluk, waardoor de dienstplicht voor hem in totaal twee jaar duurt. Eenmaal bekomen va de schrik besluit hij na de militaire dienstplicht weer naar school te gaan. Niet meer in de techniek, hij wil met mensen werken en meldt zich aan bij de sociale academie in Rotterdam. De overgang blijkt helaas te groot, zodat hij besluit te gaan werken. Bij een adviesbureau in Rotterdam, die hem vanaf de eerste dag detacheert bij een klant in Sliedrecht. Dat detacheren duurde zo lang, dat hij, samen met zijn vrouw, besluit om in Papendrecht te gaan worden. Op de dag dat de sleutel wordt overhandigd eindigt de detacheringsovereenkomst, zodat hij vanaf dat moment tussen Papendrecht en Rotterdam moet pendelen. Zijn oudste dochter, Mirjam wordt daar geboren. Het pendelen bevalt maar matig. Dan herinnert hij zich dat hij op zevenjarige leeftijd zich had voorgenomen om in de bossen te gaan wonen. Daar kwam hij twee keer per jaar, op vakantie met de hele familie. Hij besluit om te solliciteren naar een bedrijf in het Brabantse Rijen en wordt zowaar aangenomen. Het gezin verhuist naar Rijen, naar een huisje aan de rand van het bos. Elke dag is een genot in een huis met een tuintje aan de rand van het bos. Het bedrijf verhuist van Rijen naar Breda. Dat is geen enkel probleem, want op fietsafstand. Na een aantal jaren wordt Jos geboren, een vrolijk mannetje, tot een zwarte periode aanbreekt. Jos krijgt hersenvliesontsteking na de mazelenprik en overlijdt binnen enkele dagen, vijftien maanden oud. Een jaar later sluit het bedrijf in Breda de poorten. De dag voor zijn jongste dochter Loes geboren wordt start hij in Utrecht, bij een nieuw onderdeel van hetzelfde concern. Het gezin verhuist naar Amersfoort. Enkele jaren later verhuizen ze naar Leusden, waar ze na twintig jaar nog een keer verhuizen. Vlak voor zijn pensionering keren ze terug naar Brabant, waar hun oudste dochter inmiddels met haar kinderen woont. Kort na zijn pensionering in januari 2017 pakt hij de pen weer op en werpt zich op zijn volgende manuscript.weniger sehen